Technika hartowania indukcyjnego zwiększa twardość i odporność na zużycie obrabianej powierzchni. Ponadto jej wytrzymałość zmęczeniową, jednocześnie zachowując plastyczność rdzenia. Hartowanie indukcyjne znajduje zastosowanie przede wszystkim do zwiększania właściwości mechanicznych elementów stalowych na wyznaczonym ich odcinku. Dzięki temu można uniknąć kosztownego i czasochłonnego przeprojektowania elementu. Kolejną zaletą tego rozwiązania jest duża oszczędność energii. Czynność trwa krótko i daje możliwość zautomatyzowania procesu. Ponadto hartowanie indukcyjne ogranicza zjawisko utlenienia i odwęglenia powierzchni. Powoduje niewielkie odkształcenia, choć ich ostateczna ilość uzależniona jest od takich czynników jak: metoda hartowania czy geometria detalu. Czas trwania procedury nie powoduje nadmiernego rozrostu ziarna i daje możliwość stosowania stali węglowych. Proces znajduje zastosowanie w obróbce części pracujących w układach ciernych, które narażone są na duże naprężenia skrętne.
Hartowanie indukcyjne stosowane jest w celu osiągnięcia określonych wyników i rezultatów. Co więcej, dedykowane jest konkretnym materiałom oraz tworzywom o określonych kształtach. W związku z tym służą do obróbki: wałów, kół zębatych, osi, wyprasków, garbów krzywek, czyli przede wszystkim elementów symetrycznych. Natomiast utwardzanie indukcyjne pozwala wzmocnić konkretne obszary części, w tym: stale (stopowe, węglowe, nierdzewne), żeliwa (ciągliwe, sferoidalne, szare) oraz spieki.
